This post is also available in: English (Engels)

Het is alweer dik drie jaar geleden dat wij Nederland hebben verruild voor Zuid-Afrika. Wat kan ik me die begindagen nog goed herinneren. Zoveel nieuwe indrukken, zoveel nieuwe ervaringen en vooral veel, heel veel om je over te verbazen en te verwonderen. Maar ik begin ook een aantal zaken doodnormaal te vinden… Hoe weet je nou dat je aardig bent ingeburgerd?

1.      De hadada is mijn nieuwe wekker.
Heb jij ook zo’n hekel aan dat geluid van je wekker? Ik kan je één ding vertellen… Het grote voordeel daarvan is dat er een uit-knop op zit. Sinds ik in Zuid-Afrika woon heb ik een nieuwe wekker waar helaas zo’n knop ontbreekt: de hadada. Ik dacht eerst dat dit vogels waren met een identiteitscrisis: ze denken namelijk dat ze een haan zijn en schreeuwen er echt op los in de ochtend. Om er vervolgens achter te komen, dat ze dat eigenlijk de hele dag door doen.

2.      Als ik bij de bank naar binnen loop, wissel ik mijn R100 gelijk om voor muntjes zodat ik de parking guard kan tippen.
In Nederland heb ik bijna nooit muntgeld op zak. Want waarom zou ik? Je kan bijna altijd elektronisch betalen. Het was dus even wennen om van ‘cash-loos’ naar ‘altijd muntgeld op zak hebben’ te gaan. Want tippen kan je in dit land nogal vaak doen als je zou willen. Niet alleen in een restaurant, maar er is hier altijd wel iemand die bereid is om jou te helpen met whatever… Parkeren, je boodschappen dragen of tanken. En het land is er op in gesteld. Je kan hier dus bij de bank een briefje van R100 inleveren om er vervolgens 20 muntjes van R5 terug te krijgen. En niemand die je dan raar aankijkt!

3.      En als we het toch over tanken hebben, dat doe ik dus niet meer zelf.
Tsja… Effe snel tanken dat is er niet meer bij. Als ik nu moet tanken dan houd ik er rekening mee dat dat aardig lang kan duren. In Zuid-Afrika wordt er namelijk voor je getankt. Net zoals 30 jaar geleden  in Nederland. Maar daar blijft de dienstverlening niet bij. Als je wilt, dan gaan ze ook de bandendruk voor je na, water en olie en als klap op de vuurpijl: je ramen worden ook nog even gezeemd. En dat terwijl jij gewoon op je luie r… kan blijven zitten. En stiekem vind ik dat helemaal niet zo erg…

4.      Mijn elektriciteit is prepaid.
Ja, ja, in dit land zijn ze wat meer ingespeeld op ‘wat als je even geen geld meer hebt?’ En je alleen wilt en kunt betalen als je geld hebt. Dat geldt niet alleen voor een luxe product als je data voor op je telefoon, maar ook voor elektriciteit. Wat ik toch een basisbehoefte vind, maar waar ik nu achter kom: dat is weer heeeeeel Nederlands gedacht. Het is iets meer gedoe: is de elektriciteit alweer op? Maar je leert wel bewust met energie omgaan. Alle lampen uit? Is het echt nodig om de airco aan te doen?

5.      Ik schrik niet meer als ik iemand langs de snelweg op de vluchtstrook zie lopen.
‘Voorzichtig Gerard, er loopt daar iemand op de vluchtstrook!’ Tsja… dat was alleen de eerste week. Als je vanuit Nederland, waar het verboden is om op de vluchtstrook te lopen, naar Zuid-Afrika verhuist, dan krijg je hier wel een beetje een cultuurshock. Als ik namelijk een stukje over de snelweg M1 rij om in Sandton te komen, dan zie ik niet 1 persoon langs de snelweg lopen of oversteken, maar hele groepen!!

6.      Ik sta er niet meer van te kijken als er op een kinderfeestje alcohol (zonder mate) wordt gedronken door de ouders.
Ik moet eerlijk toegeven… dit was toch wel even een eye-opener. Nu drink ik heel weinig alcohol. Toch een overblijfsel uit mijn tijd toen ik wedstrijdroeide, maar de mate waarin mensen hier drinken vind ik toch wel bijzonder. Hoezo drinken op een kinderfeestje? En wie rijdt er straks terug naar huis? En what’s up with all those shots? Dat is toch alleen cool als je 16 bent?  

7.      Mijn Engels is ook niet meer wat het geweest is.
Mijn Engels is een allergaartje geworden van diverse talen. Ik gooi er nu allerlei andere woorden doorheen zoals ‘lekker’ en ‘kak’ en ook ‘mahala’ en ‘robot’. Ik ga zelfs uitdrukkingen overnemen: ‘just now? Or now now now? Shame….’ Ik heb nog wel wat moeite met de accenten. Soms heb ik het gevoel dat mensen toch nog iets te snel praten. Maar vorige week vertelde iemand mij dat hij niet een snelle prater was, maar dat ik misschien wel een langzame luisteraar was… omdenken of zo?

 8.    Zwarte vrouwen en hun haar…
Eigenlijk was het geen verrassing maar op de één of andere manier had ik het toch niet in deze mate verwacht. Maar bijna alle zwarte vrouwen die je in Zuid-Afrika ziet, hebben nephaar. De natuurlijke haardracht is kroeshaar en ik kan je vertellen, dat hebben er hier niet zo heel veel. En elke zes weken verandert dus de haardracht. De ene dag heeft iemand nog kort rood haar, de volgende dag een bos krullen en zes weken later is het een blonde bob. Toch best lastig als je iemand onthoudt aan zijn haardos. Ik kijk nu naar een grote neus of dikke lippen. Maar het blijft lastig herkennen.

9.      Bunny Chow is de local dish voor Indians, maar niemand die het kent in India.
Tsja, bunny chow is dus overal beschikbaar hier. Het is een broodje met een vleesprutje er in en het wordt voor door de Indiase gemeenschap hier gegeten. Ik heb me laten vertellen dat na India, in Durban het grootste aantal Indiers wonen ter wereld. En zij hebben dus een eigen draai gegeven aan de Indiase cultuur: de bunny chow. Maar mooi dus dat je die niet in India kan krijgen!

10. Ik begrijp alle grappen van Trevor Noah and I love him.
Ik geloof dat Trevor Noah mijn favoriete Zuid-Afrikaan is van dit moment. Hij is wereldberoemd sinds hij host werd van The Daily Show maar daarvoor deed hij stand up comedy in Zuid-Afrika. Als je iets meer wil begrijpen van de Zuid-Afrikaanse maatschappij, kijk dan gewoon naar Trevor Noah.

Zin om in de vakantiestemming te komen? Of ga je verhuizen naar Zuid-Afrika? Lees dan nu mijn boek!
‘Another boring day in South Africa’ is nu te bestellen via bol.com of boekengilde.nl