Mijn nieuwe Volkswagen Polo: Een Landrover Defender. Zo niet comfortabel, maar wel heel vet!
Een auto kopen in Zuid-Afrika is een belevenis op zich! In Nederland reed ik in een Polootje uit 1996 maar wat zou mijn nieuwe automobiel moeten zijn? Johannesburg is een miljoenenstad, enorm uitgestrekt en heuvelachtig. Ook al zouden ze hier wel fietspaden hebben, dan weet ik niet of ik snel gebruik zou maken van mijn geliefde tweewieler. Ik heb vorige week voor het eerst op de wielrenfiets gezeten met het angstzweet tussen mijn billen. Ik kan je zeggen, met 60 kilometer per uur afdalen om vervolgens iemand te horen roepen ‘look out, pothole!’ is echt niet mijn ding (los van het zand wat er ligt en de auto’s die met 80 kilometer voorbij komen scheuren).
Tsja, en waar kies je dan voor? Om de vooroordelen maar direct te bevestigen begin ik als vrouw maar gelijk over de kleur! De favoriete kleur voor een auto is hier wit. Wit want dan wordt het niet zo heet in de auto, wit want dan krijg je minder ongelukken omdat je meer zichtbaar bent en wit omdat je auto dan vies kan worden zonder dat deze vies lijkt. Legitieme argumenten, maar toch gekozen voor een groene want die vond ik gewoon mooier.
Wat kan je nog meer meenemen in je afweging? De staat van de wegen. Helaas geen kilometers ZOAB met van die mooie duidelijke markeringsstrepen die oplichten in het donker, maar met enige regelmaat ook zand-, gravel- en grindwegen. Daar heb je toch echt een 4 x 4 voor nodig… of eigenlijk niet… Een 4 x 4 vinden wij gewoon cool dus dat is het ook geworden!
Dan heb je nog de kans op hijacking. Serieus? Ja, serieus. Als je hier een auto koopt, is het eerste wat je kan ‘plussen’ niet een sportuitvoering, of mooiere velgen, maar een tracker. Zo weet je altijd waar jouw auto zich bevindt en heb je kans om hem terug te krijgen na een hijack. Als echte Nederlander was mijn eerste vraag namelijk hoe het nu precies zat met de autoverzekering maar dat stond ergens onderop het lijstje. Hier in Zuid-Afrika dekken ze eigenlijk gewoon één risico goed af en de rest maakt blijkbaar niet zo veel uit.
Om een lang verhaal kort te maken. We zijn uiteindelijk voor een Landrover Defender gegaan. Wat een bak! Net een tractor. Niet dat ik ooit in een tractor heb gereden, maar het moet ongeveer hetzelfde zijn.
En voor wie naar aanleiding van de foto de grap wil maken: nee, ik tel niet mee als One of the Big Five! We hadden een datum met de dealer afgesproken om de auto op te halen en wellicht wat naïef, maar ik dacht dat dan ook alles geregeld was. Uiteraard niet. Het bleek dat de license van de auto was verlopen dus dat moest de dealer nog regelen. Vervolgens hadden ze nog een traffic register number nodig. Okee…wat is het en wat kan je er mee? Op die vragen krijg je dan geen antwoord, je krijgt wel een adres (geen naam) waar je heen moet gaan om dat te regelen. Maar de auto mocht al wel mee. Yes! Super leuk! Eenmaal thuis blijkt dat ze iets vergeten zijn te maken. Ik weer terug naar de garage. En omdat ik mijn Laro een paar dagen kwijt ben, krijg ik een vervangende auto mee. Wat een service! Dat had ik dan toch niet helemaal verwacht. Maar hoe weet je dat het toch Zuid-Afrika is en blijft waar je nu woont? Ze gaven dan wel een auto mee, maar wel eentje zonder benzine. Of ik het erg vond om eerst even langs het tankstation te rijden…You gotta love South-Africa!