Als je dan verhuist naar het buitenland is het toch handig dat familie en vrienden weten waar je huis woont. Gewoon omdat het zo geweldig leuk is om via de post een handgeschreven kaartje te ontvangen…

Nou is het in Nederland uiteraard weer tot in detail geregeld: elke straat heeft een naam, elk huis een nummer en dan is er ook nog iets met een postcode als indicator voor de plek waar iemand woont. Post bezorgen vindt dan wellicht niet meer elke dag plaats maar als je een brief verstuurt kan je toch wel met een voor bijna 100% aangrenzende zekerheid vanuit gaan dat die brief in 2, 3 werkdagen op de plek van bestemming is. Deze vlieger gaat in Zuid-Afrika niet op en uiteraard duurt dat enkele maanden voordat je daar als buitenlander achter komt.

Dat kwam onder andere omdat ik in het begin het werkadres van Gerard op gaf. Dat heeft een postadres en een PO box dus dat gaat eigenlijk redelijk goed. De enige hick up waar we tegen aan liepen was dat we aangetekende post zelf moesten ophalen zonder dat je bericht krijgt dat het binnen is. Misschien ook weer veel te Nederlands gedacht. Aangetekend: de ontvanger moet tekenen voor ontvangst dus dat komt een postbode brengen… De Zuid-Afrikaanse omschrijving van ‘aangetekend’ houdt blijkbaar het volgende in: ik wacht op een pakketje en ik vraag eerst na bij het werk van Gerard of het al bezorgd is. Als dat vervolgens niet het geval is, verifieer ik via internet of het pakketje al gearriveerd is op het postkantoor. Dat is namelijk zo handig als het aangetekend verstuurd wordt, want dan kan je het volgen. Dit blijkt zo te zijn dus vol goede moed bel ik het postkantoor om dit na te vragen. De medewerkster geeft aan dat er geen pakketje of brief is. Vervolgens ga ik het toch weer checken via het internet. Misschien heb ik het verkeerd begrepen. Dat is toch echt niet zo, wat ik eigenlijk ook al wist. Dan toch maar richting postkantoor… En ja, daar hebben ze pakketje zo voor mij gevonden want het lag al zes weken klaar… Oh… En je moet natuurlijk nog wel bij betalen… Waarvoor? Geen idee. Het kan niet de service zijn dus het zullen wel ‘stallingskosten’ betreffen.

Maar zoals gezegd – dit betrof het postadres van Gerards werk en dat werkt best ok. Dat kan ik niet van ons huisadres zeggen. Dat is weer een verhaal apart. Eerst was er een staking van postbezorgers. Toen bleek dat ze sowieso niet nodig waren dus ons postsorteercentrum is opgeheven (ja, dat lees je goed. Zouden ze in Nederland eens moeten proberen: stakers, we hebben het nu een week zonder u gesteld en dat ging eigenlijk hartstikke goed, u mag voortaan altijd thuis blijven). En ja wat je dan moet doen als er toch post komt voor onze wijk… Niemand weet het. Er zijn blijkbaar meerdere opties:

• Optie A: de post doorzetten naar een ander centrum en dan mogen zij het oplossen. Ik ben dus bij twee centra langsgegaan. Nummer 1: Er wordt een mannetje geroepen die 10 minuten ‘achter’ gaat zoeken om vervolgens met niets terug te komen. Nummer 2: Een vriendelijke mevrouw geeft aan: wij sorteren helemaal niets! Al jaren niet meer. Right…
• Optie B: de post wordt weggegooid. End of story.
• Optie C: de post wordt opengemaakt. Toch fijn om te weten dat er in elk geval twee gasten met een Rotterdam shirt in de townships rondlopen.
• Optie D: de post wordt bezorgd (frequentie waarmee is ergens tussen 1 x per twee weken en wanneer ze er zin in hebben), je vindt dan een enveloppe voor je garagedeur liggen. Een brievenbus zit namelijk niet standaard bij je huis in begrepen, i.t.t een zwembad. Iedereen zo zijn prioriteiten zullen we maar zeggen…
• En schijnbaar is er ook een optie E: het pakketje wordt opengemaakt – de inhoud opgegeten. Maar de brief die er bij zit, wordt wel doorgestuurd. Toch best sympathiek dat de medewerkers van de post je laten weten hoe dichtbij je er was: bijna was het pakketje aangekomen… Maar die laatste paar kilometers… Die wegen net iets te zwaar!

Only in South Africa!