This post is also available in: English (Engels)

Zoals we in Nederland een Day at the Park hadden, zo heeft Johannesburg zijn eigen versie onder dezelfde naam. Ik ging er dan ook een beetje van uit dat het van het zelfde laken en pak zou zijn als het festival in Amsterdam. ‘Same same but different’ zullen we maar zeggen… Om maar met de overeenkomsten te beginnen: beide festivals zijn in een park en dragen dezelfde naam. That’s it. Verder verschillen ze dag en nacht.  

Hippe hipsters versus familie-uitje

Als eerste was de Amsterdamse versie vooral bedoeld voor mensen tussen de 20-35 jaar en kwamen vooral de hippe hipsters er op af. Zien en gezien worden. In Johannesburg is het festival bedoeld voor de hele familie. Het begint dan ook al om 9 uur ’s ochtends en je ziet dus mensen van alle rangen en standen; zwart, wit, tieners die voor het eerst op een festival zijn en de hele tijd rondlopen, bang om wat te missen, families die met picknickmanden en parasols genieten van een dagje park.

Festival outfit

Dat kennen ze hier niet echt… Geen bloemen in het haar of zwierige jurken met als motto ‘ik probeer er zo boho mogelijk uit te zien, heb uren aan mijn outfit besteed, maar doe net alsof ik dit zo uit mijn kast heb gepakt’. Tsja, gelukkig heb je hier dan wel de zwarte bevolking die geen festival nodig heeft om te laten zien dat ze swagger hebben. Onze blanke medemens daarentegen.. die heeft nog wel wat hulp nodig, zeker in Johannesburg.

Stay between the lines!

In het grasveld waren in het blauw vakken geverfd. Vakken waar je kan zitten, vakken waar je kan staan en waar je mag lopen. En tot mijn grote verbazing: mensen hier houden zich daar ook aan! Bevond je je in een zitvak, dan zaten de mensen netjes op een kleedje op de grond. En in het stavak stonden de mensen keurig – niemand die dacht ik leg daar mijn kleedje neer en ga even zitten. Wat een burgerlijke gehoorzaamheid!

Paul Kalkbrenner versus Desmond and the Tutu’s

Geen dance acts maar lekker commerciële muziek! Bands uit de top 40 van Zuid-Afrika zien we terug op het podium: Mi casa, Lady Zamar en zonder Desmond Tutu kom je natuurlijk nergens in Afrika!

 The don’ts in Afrika

Wat ik dan wel weer opvallend vond… De don’ts op dit festival. Tussen de optredens door zagen we deze voorbij komen op het grote scherm. Als eerste: no pets. Hoezo zou je je huisdier mee willen nemen naar een festival? Even je hond uitlaten in een mensenmassa die voor een podium uit zijn dak aan het gaan is? Die logica ontgaat mij volledig. Als tweede: no braai. Evident voor dit land want ze zetten echt overal hun braai neer. Als derde: no weapons. Gelukkig dat we daar nog even aan herinnerd worden want anders had ik mijn Beretta toch graag in mijn rugtasje mee willen nemen… En tenslotte: no drugs. Tsja, ik vond al dat hier veel mensen alcohol nuttigden in plaats van water –  ik heb zelfs geen joint geroken…