This post is also available in: English (Engels)

In dit land ben ik toch al menigmaal aangehouden door de politie dus een volgende ontmoeting met onze ‘blauwe’ vrienden kon natuurlijk niet lang uitblijven. Wij wonen tenslotte in Fourways, een wijk waar geld zit. En ‘follow the money’ geldt in dit geval niet alleen voor inbrekers of hijackers, maar ook voor de politie. Het was een mooie, zonnige zaterdagochtend in Johannesburg. Nietsvermoedend reden wij in onze Defender, met twee mountainbikes achterin, naar Northern Farms, een nature reserve ten noorden van Jo’burg. Wij hadden lekker de radio aan en het raam open en wij reden over Cedar Road. Deze weg is net verbreed en heeft inmiddels, twee, en soms drie rijbanen naast elkaar. Het is bijna zo’n A2 gevoel… Heerlijk dat nieuwe asfalt dat voor je uitstrekt en waar je lekker even het gaspedaal kan intrappen… Ik moet eerlijk toegeven dat de uitvoering daarvan in een Defender niet helemaal hetzelfde verloopt, maar je begrijpt het gevoel. Totdat je een stopbord tegen komt.

Out of the blue – want dit bord stond er nooit en dus registreren wij wel dat er een stopbord staat, maar rijden wij gewoon lekker door. Het is tenslotte zaterdagochtend en het is nog lekker rustig op de weg. Hmm… niet zo slimme actie want 50 meter verder staan twee politie-agenten te controleren en worden wij aangehouden. Gerard kijkt me aan en zegt: ‘dit gaat wat langer duren want ik wil wel gewoon die boete betalen en geen smeergeld geven.’  Tsja… dat is toch altijd lastig met principes… Het kost soms tijd en gedoe en daar heb ik niet altijd zin in. Maar goed: wij hebben niet voor niets de vorige keer gezegd dat wij niet meer de plaatselijke politie beambten gingen supporten, ook al zien ze eruit als bambi in het kwadraat. Als ik er vervolgens over nadenk: deze twee agenten lopen op zaterdagochtend gewoon hun eigen portemonnee te spekken. Niet te geloven eigenlijk!! En wat verontrustend is: ik ga het al bijna normaal vinden…

De agent komt bij onze auto staan en Gerard doet zijn raam omlaag. ‘You didn’t stop sir’ zegt de agent tegen Gerard. ‘I’m sorry I didn’t see the stop sign, officer!’ En met deze opmerking gaat het spel van start! Aangezien wij ons Nederlandse accent nog steeds niet kunnen verhullen, zegt de agent: ‘Ah! You’re foreigner. I’ll give you a discount then.’ Serieus? Zegt hij dat nou echt? Wat moet ik hier nou weer van vinden? Sympathieke gast? Of: te belachelijk voor woorden? Gerard geeft aan dat hij de boete wil betalen. Niet het antwoord waar de agent op hoopte… Hij geeft aan dat wij dan mee moeten naar het politiebureau en dat is heeeeel ver rijden. Geen probleem; wij hebben de tijd. De discussie gaat zo nog even door… Of wij wel heel zeker weten dat wij willen betalen want dan duurt het echt de hele ochtend en we zijn waarschijnlijk ook niet direct aan de beurt. Op een gegeven moment heeft de agent het door en loopt hij naar zijn auto om daar de formulieren te pakken.

Wanneer Gerard bij hem komt staan, ziet hij dat de agent alleen het onderste gedeelte van het formulier heeft ingevuld met gegevens die er eigenlijk niet toe doen… ‘Zuma doesn’t take care of me… I have no breakfast’. Goh, verrassend… Deze hadden wij niet verwacht. ‘Yeah, I know’ zegt Gerard, ‘your president also doesn’t take care of me’. En deze discussie gaat zo ook even door. Gerard doet net alsof hij de man niet begrijpt. En dan is ie Gerard zat. ‘You go’. ‘Sorry?’ ’Go, go, and next time be nice for your brother’.

Dus… dat is blijkbaar ook nog een optie. Corrupte agenten die te lui zijn om de verkeersboete uit te schrijven. Dan bega je een overtreding, wordt je aangehouden, maar gebeurt er niets. Dit land blijft me verwonderen…