Eind december zaten we dan, na bijna zes maanden Zuid-Afrika, in het vliegtuig richting Nederland. Of eigenlijk Geneve omdat we eerst gingen skiën met de familie in Frankrijk. De terugkomst in Nederland vond dus niet plaats via Schiphol waar je de gestructureerde lappendeken van weilanden vanuit de lucht al kan waarnemen. Mocht je nog denken dat ons landje ongeorganiseerd is, nog voor je voet op Nederlandse bodem hebt gezet, is dat idee al uit je systeem. Ik vind de aankomst op Schiphol altijd een geweldig mooi moment: De groene weilanden, prachtig asfalt wat mooie snelwegen vormt, Amsterdam met de Amstel en de grachten en de Bosbaan`…   Fantastisch, ik hou dan echt van Holland! Maar wij kwamen Nederland dus binnen via Limburg… Do I need to say more?

Maar ondanks dat, voelde ik toch een bepaald geluksgevoel om terug in het Nederlandse te zijn. Alhoewel… Ik moest toch wel wennen aan een aantal zaken. Ten eerste de prijzen aan de pomp. Nu zijn deze echt veel hoger geweest maar in Zuid-Afrika liggen deze zelfs in vergelijking met de huidige brandstofprijzen, echt een stukje lager. Dat deed toch een beetje pijn in de portemonnee (ook omdat de Rand een duikvlucht heeft genomen na een prachtig stukje presidentschap van Zuma maar daar zal ik jullie nu niet mee vermoeien) Maar het deed ook een beetje pijn want we moesten ook weer zelf tanken! En de voorruit werd ook niet gewassen… En niemand die vroeg of de olie bijgevuld diende te worden of de banden opgepompt… Lekker georganiseerd hier…

Ten tweede viel het me op hoe ‘wit’ Nederland is in bepaalde delen van het land. Onze eerste stop was Ommen… En waar je in Johannesburg veel gekleurde of zwarte medemensen ziet, was dat in Ommen toch een ander verhaal. Wellicht omdat wij zelf uit Rotterdam komen, was het mij nooit opgevallen, maar Nederland is toch wel erg wit. De term ‘melkfles’ heeft weer een andere betekenis gekregen. Het heeft wel als voordeel dat de zon in Nederland dus niet hoeft te schijnen want de mensen geven hier zelf licht! Ai….

Ten derde val ik weer direct in de oude gewoonte van elke 5 minuten mijn smartphone checken. Als ik in Nederland ben en ik wil een filmpje van Youtube afspelen dan doet ie het ook direct! Dat is in Zuid-Afrika toch een ander verhaal. Daar druk je op afspelen, dan duurt het even voordat het filmpje start en vervolgens gaat ie soms ook zo lekker haperen… Elke keer weer: doet ie het of doet ie het niet? Mijn provider Vodacom zegt dat het 3G is maar hanteren daar volgens mij toch echt een andere definitie van. Maar of het nou een nadeel is… Ik heb weer uren naar Graham Norton gekeken (hou van die Britse humor), Taylor Swift zitten luisteren op Youtube (en ja, ik ben mijn tienerjaren al een tijdje voorbij) en uiteraard Ridiculousness filmpjes met katten en honden gekeken (you gotta love garbage television). Ik heb dus weer veel plezier in mijn eentje gehad!

Maar nu klink ik als een Zuid-Afrikaan in Nederland en ik ben toch echt een Nederlander in Zuid-Afrika. Want ik heb toch enorm genoten om weer even terug te zijn in Nederland (ondanks dat ik me ook wel een beetje ontheemd voelde)! Fijn om familie en vrienden weer te zien. Er kan toch niets tippen aan de soto van mijn moeder! Ploeghap en verlate kerstdiners en ouderwets eten bij Curry’s en de Ballentent in Rotterdam. Hmmm… ik ben behalve een Nederlander toch ook meer een Indo dan ik dacht aangezien het voorgaande alleen maar over eten gaat…

Mis ik Nederland? Geloof van niet… Hou ik van Nederland? Met heel mijn hart!