Een groot voordeel van Johannesburg is dat ik weer op hetzelfde continent woon als Marijke. Nog voordat wij verhuisden naar Zuid-Afrika had ik het eerste weekendje weg naar de Zimbas daarom al geboekt! Wat op de kaart echter niet meer dan een centimeter betreft, is in real life toch echt 2 uur vliegen. Het begrip ‘afstand’ is ook maar relatief, zullen we maar zeggen. Gelukkig komt Marijke ons ophalen want alhoewel ze een mooi huis hebben, hebben ze geen adres. In Zambia geldt: ‘ik weet waar je huis woont’. Letterlijk!

Bij aankomst valt gelijk een ander verschil met Nederland op. We staan in de keuken gezellig met elkaar te praten als we vanuit de hoek allerlei geluid horen… Ik kijk Marijke nieuwsgierig aan… Het blijkt dat Marijke net teruggekomen is van een trip waarbij ze bij familie van Cosmas heeft gelogeerd. Als ‘cadeau’ heeft Marijke een kip mee gekregen! Waarom ook niet? Hartstikke handig: er zit vlees aan en het legt eieren… (ware het niet dat dit dan weer net een haan is). Ik vraag me af hoe mensen in Nederland zouden reageren als je op een verjaardag of vrijgezelle met een levende kip komt aan zetten. ‘Zin in een chickie?!’ De striptease heeft dan ook een ander soort uitwerking… Maar zoals Gerard, als ervaringsdeskundige, terecht opmerkte: weet je wel zeker dat je geen plofkip zit te eten!

Ondanks dat Lusaka de hoofdstad is, valt er eigenlijk niet heel veel doen, maar dit weekend wordt het Barefeet-festival gehouden, midden in de stad! Wanneer we ’s avonds aankomen bij het festivalterrein ziet het er niet zwart, maar wit van de mensen. Het lijkt er op alsof elke blanke die in Lusaka woont deze avond bij het Barefeet festival is. Wat mij opvalt is dat de expat community in Lusaka anders is dan in Johannesburg. In Jo’burg is eigenlijk de eerste vraag gelijk een bevestiging van het cliché: wat doet je man? En met dat beeld zat ik dus ook in Zambia aan de borrel met John. Zijn antwoord op mijn vraag wat hij precies in Zambia deed, was: ‘I’m doing shit’. Het kan maar duidelijk zijn… Het blijkt dat in Zambia vooral de vrouwen aan het werk zijn en de mannen thuis bij de kinderen blijven. Maar waar de mannen in Jo’burg met name werken bij internationale ondernemingen, werken de vrouwen in Zambia vooral bij NGO’s en andere nonprofit-organisaties. Ik zit dus echt in het verkeerde land als ik wil werken, maar om nou elke dag 2 uur heen en 2 uur terug te vliegen is me ook wat te veel. Verder valt het mij op dat de expats die ik in Johannesburg heb ontmoet, nog maar 1, 2 wellicht 3 jaar van huis zijn, terwijl de families waar wij in Zambia mee kennismaken al meerdere jaren in diverse landen hebben gewoond en gewerkt. Het zijn een soort ‘die hard’- expats, daar in Zambia.

Ik denk dat ik maar een groentje blijf. Ik hou teveel van Nederland…