Half november reden we op een zondagmiddag terug van het Kruger naar huis. Dat is een ritje van ruim 6 uur en daar draaien wij onze hand niet meer voor om. Helaas was onze Defender een andere mening toegedaan. Na zo’n 4 uur rijden besloot ze er mee op te houden. De temperatuur schoot als een gek omhoog en de druk viel daarna direct weg. Dusssss… Dan sta je dus aan de kant van de weg in freaking nowhere!!!

Mijn eerste gedachte was om de ANWB te bellen. Lekker makkelijk, want die komen je dan ter plekke helpen en dan kan je weer verder. Al meerdere keren ervaring mee gehad met de Citroën van Gerard uit het jaar ‘bijna antiek’… Je belt, je wacht, je lacht en daarna kan je weer op weg! Maar zo werkt het in Zuid-Afrika niet. Allereerst doet de ANWB in Zuid-Afrika niet aan het oplossen van de hulpvraag op locatie (althans niet deze locatie). Wat ze doen, is dat ze je een nummer geven van een betrouwbaar sleepbedrijf… ‘Serieus?’ dacht ik. Dat heb ik niet nodig, ik wil gewoon zo’n mannetje die mijn auto komt repareren… Maar ja, dan heb je de telefoon neergelegd en dan ga je bedenken: ‘wat nu?’

‘Wat nu?’ Die auto moet toch naar een garagebedrijf, het begint donker te worden en ik wil wel graag naar huis… dus toch maar weer teruggebeld om daarna het sleepbedrijf te bellen: we willen graag dat onze auto van ‘freaking nowhere’ naar Johannesburg wordt gesleept en wij willen dan ook graag mee… Dan ben je een paar honderd euro lichter, maar kom je wel ergens, zullen we maar zeggen. De gast die ons komt ophalen vraagt als eerste naar welke garage we moeten. Hmmm… Ja, welke garage is er nu op zondagavond geopend? Gelukkig zijn ze daar in Zuid-Afrika wel op ingesteld. Wij moesten even bellen met de Landrover hulplijn maar komen er dan achter dat we bij Landrover Centurion terecht kunnen. Ze hebben daar 24-uurs bewaking dus er is altijd iemand die je binnen kan laten. Hadden we niet gelijk met deze hulplijn kunnen bellen? Ja, misschien, maar geen idee of dat had uitgemaakt… Gesleept worden moet er toch.

Als wij dan aankomen bij de garage in Centurion, staat er inderdaad een guard. Hij geeft aan dat we onze autosleutels bij hem kunnen achterlaten en schrijft op een vodje onze naam en telefoonnummer en daarmee is voor hem de kous af. We proberen nog een bewijs mee te krijgen dat wij onze auto daar hebben achter gelaten en bij wie, maar dat is schijnbaar wel heel Nederlands gedacht… Ok, dit is dus Johannesburg: de stad waar de criminaliteitscijfers de pan uit rijzen maar waar je dus wel zomaar je auto moet achterlaten met sleutels. Ik hoor het liedje uit Frozen oppoppen in mijn hoofd: ‘Let it go, let it go’

Maar zoals altijd: het komt goed. Heb vertrouwen. De volgende dag worden we gebeld door de garage met de vraag wat er met de auto dient te gebeuren. Het heeft vervolgens nog 4 maanden geduurd voordat we de Defender terug kregen, maar dat is weer een heeeeel ander verhaal…